Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Pomnik Ratownikom górskim
1
 
Rzeźba Płonące Ptaki (Koszalin)
1
 
Rzeźba Ogniste Ptaki (Szczecin)
3
 
Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza
6
 
Rzeźba Organy Hasiora
13
 
 
 
 
  ID: 8569238

Władysław Hasior



 
Władysław Hasior (ur. 14 maja 1928 w Nowym Sączu, zm. 14 lipca 1999 w Krakowie) – polski artysta rzeźbiarz, malarz, scenograf, doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (pośmiertnie)[1], artysta związany z Podhalem.
W latach 1947–1952 uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem profesora Antoniego Kenara, a następnie w latach 1952–1958 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem profesora Mariana Wnuka. W roku 1959 otrzymał stypendium ...
Władysław Hasior (ur. 14 maja 1928 w Nowym Sączu, zm. 14 lipca 1999 w Krakowie) – polski artysta rzeźbiarz, malarz, scenograf, doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (pośmiertnie)[1], artysta związany z Podhalem.
W latach 1947–1952 uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem profesora Antoniego Kenara, a następnie w latach 1952–1958 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem profesora Mariana Wnuka. W roku 1959 otrzymał stypendium francuskiego Ministra Kultury; studiował w pracowni rzeźbiarza Ossipa Zadkine’a w Paryżu. Od 1957 roku wystawiał indywidualnie oraz brał udział w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w: Paryżu, Rzymie, Sztokholmie, Oslo, Montevideo, São Paulo, Helsinkach, Wiedniu, Wenecji, Kopenhadze, Brukseli, Moskwie.
Jego twórczość nawiązuje do nowoczesnych prądów artystycznych (surrealizmu, rzeźby abstrakcyjnej, nowego realizmu), ale także do tradycyjnego rzemiosła i wytwórczości o charakterze ludowym. W pracach swych Hasior wykorzystywał przedmioty gotowe – „zużyte rekwizyty codzienności”, które kolekcjonował w swoim domu w Zakopanem. Uważany też za pioniera asamblażu w Polsce.
Z okazji 10 rocznicy śmierci Poczta Polska wydała serię czterech okolicznościowych znaczków pocztowych z fotografiami prac artysty.
Galeria Władysława Hasiora znajduje się w budynku starej Leżakowni w Zakopanem i jest filią Muzeum Tatrzańskiego im. dr. Tytusa Chałubińskiego. Budynek ten w okresie międzywojennym był miejscem werandowania kuracjuszy sanatorium przeciwgruźliczego.

Hasior zaadaptował dwukondygnacyjny budynek na własne potrzeby umieszczając w nim swoją galerię, mieszkanie i pracownię. Znajdowała się tu również „świetlica powiatowa”, będąca miejscem aranżowanych przez artystę spotkań z publicznością, podczas których Hasior wygłaszał prelekcje ilustrowane własnymi przeźroczami. Otwarcie w lutym 1984 autorskiej galerii artysty zakończyło okres „egzystencji wędrownej” w jego życiu – zgromadzony w szopie przy willi „Borek” prawie dwudziestoletni dorobek artystyczny Hasiora wreszcie znalazł miejsce stałej ekspozycji. Tworzone sukcesywnie przez artystę wnętrze galerii jest według Teresy Jabłońskiej, dyrektorki Muzeum Tatrzańskiego: „... jedyną w swoim rodzaju instalacją z własnych eksponatów, kreującą przestrzeń magiczną przesyconą muzyką, światłami, odrealnioną w fantastycznych odbiciach ogromnych luster”.

Niektóre prace:

Niobe (1961)
Przesłuchiwanym (1964)
cykl Sztandary (1965–1975)
Golgota (1971)
Czarny krajobraz I – Dzieciom Zamojszczyzny (1974)
Wyszywanie charakteru (1974)
Przesłuchanie anioła (1962)

Pomniki i rzeźby plenerowe:

Ratownikom górskim w Zakopanem (1959)
Rozstrzelanym partyzantom w Kuźnicach (1964)
Poległym o utrwalenie władzy ludowej na Podhalu (lub Organy) na przełęczy Snozka (Kluszkowce 1966)
Płonąca Pieta koło Kopenhagi (1972)
Słoneczny rydwan w Södertälje (Szwecja) (1972)
Ogniste ptaki w Szczecinie (1975)
Płomienne ptaki w Koszalinie (1977)

Nagrody i odznaczenia

1971: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia;
1974: odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
1975: Nagroda Polskiego Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA dla najwybitniejszego twórcę powojennego 30-lecia.
1976: Powołany przez Ministerstwo Kultury i Sztuki do Rady Programowej Plastyki.
1976: Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za osiągnięcia w propagowaniu sztuki polskiej za granicą.
1989: Medal Kalos Kagathos
1998: Laureatem nagrody Fundacji Kultury Polskiej.
1999: tytuł Doktora honoris causa przyznany przez Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku.

Za
Pokaż więcej Pokaż mniej
 

  • Data: 2017-05-23
    komentarze: 0
    Ekspozycja prac Władysława Hasiora na wystawie w Pawilonie Czterech ...
  • Data: 2019-02-01
    komentarze: 0
    Miejsce spoczynku Władysława Hasiora.