Schronisko PTTK "Na Śnieżniku" im. Zbigniewa Fastnachta – górskie schronisko w Sudetach Wschodnich w Masywie Śnieżnika w woj. dolnośląskim.

Górskie schronisko "Na Śnieżniku" położone na wysokości 1218 m n.p.m. na zachodnim stoku Śnieżnika (1425 m n.p.m.) na obszernej Hali pod Śnieżnikiem. Schronisko w latach osiemdziesiątych XX wieku zostało wyremontowane i gruntownie zmodernizowane, ale główną część schroniska stanowi tzw. szwajcarka – typowe sudeckie schronisko turystyczne z 1871 r., ufundowane przez królewnę Mariannę Orańską. Schronisko "Na Śnieżniku", jest jednym z najstarszych schronisk na ziemiach polskich. Z punktu widokowego na hali obok schroniska rozległa panorama na Rów Górnej Nysy i okoliczne szczyty.

Pierwsze wzmianki o zagospodarowaniu Śnieżnika sięgają 1809 r., kiedy właściciel Międzygórza hrabia Wilhelm von Magnis zbudował na Hali pod Śnieżnikiem obory i szałasy pasterskie. W 1838 r. Międzygórze kupiła królewna Marianna Orańska, pani z Kamieńca Ząbkowickiego – córka króla holenderskiego i żona księcia pruskiego. W 1840 r. zaprosiła swojego ojca, króla Wilhelma, z którym 20 lipca dotarła na szczyt Śnieżnika.

Księżna w 1869 r. przejęła tereny na hali pod Śnieżnikiem. Góralowi ze Szwajcarii poleciła wybudować na Hali Pod Śnieżnikiem szwajcarkę (Schweizerei am Schneeberg), która obecnie stanowi główną część schroniska. W 1871 r. wybudowano drogę do schroniska. Obiekt początkowo pełnił rolę gospody turystycznej, która miała 50 miejsc noclegowych i dużą salę jadalną. W kolejnych latach budynki kilkakrotnie modernizowano. W 1872 r. na miejscu starej fermy mlecznej zbudowano pomieszczenia gospodarcze. W 1880 r. przy gospodzie uruchomiono stację meteorologiczną. W latach 30. gospoda miała 30 miejsc noclegowych. Wg książki z 1926r. właścicielem obiektu był Fryderyk Henryk von Prussen auf Camenz (Kamieniec Ząbkowicki), dzierżawcą Arthur Prasse . Ostatnim gestorem "szwajcarki" przed wojną był Karl Woityczka - wówczas schronisko miało już status państwowego (Staatliche).

Po II wojnie światowej do 1946 r. obiekt stał pusty. Zdewastowane budynki przejął "Orbis" nadając mu nazwę Szwajcarka. W 1947 r. gospodarzem został Zarząd Schronisk Górskich Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Latem następnego roku uruchomiono schronisko, które nazwano "Na Śnieżniku", aby odróżnić je od schroniska "Szwajcarka" w Rudawach Janowickich.
W 1950 r. budynek stał się własnością PTTK. Schronisko dysponowało wtedy 63 miejscami. W latach osiemdziesiątych schronisko gruntownie zmodernizowano i wyremontowano dzięki uporowi Zbigniewa Fastnachta . Był on dzierżawcą schroniska od 1982 roku, zapisał się w historii tego regionu jako prawdziwy miłośnik gór i przyjaciel ludzi. Zmarł 16 maja 2001 r. W uznaniu jego zasług schronisku nadano jego imię. Obecnie schronisko prowadzi syn Z. Fastnacha.

Jeszcze na początku XXI w. do schroniska nie była doprowadzona elektryczność. Mimo pewnych uciążliwości, pobyt w schronisku miał specyficzny urok. W 1986 r. na stoku ponad budynkiem ustawiono dwa wiatraki napędzające niewielkie prądnice, dzięki czemu w niektórych pomieszczeniach świeciły słabe, przygasające żarówki.
Obecnie w energię elektryczną zaopatruje elektrownia wodna wybudowana na potrzeby schroniska.. Za Wikipedią. Wg książki adresowej z 1941/1942 pełna nazwa brzmiała : Staatliche Schweizerei am Glazer Schneeberg, jej dzierżawcą był Karl Woityczka. Obiekt był przypisany do Międzygórza.

Oprac. Z. Waluś, uzup. moose